Nadat Newton Murray veertig jaar lang voor Texaco in Trinidad gewerkt had, emigreerde hij in 1970 naar Florida. Hoewel de man daar makkelijk van zijn pensioen kon leven, ondertekende hij een nieuw arbeidscontract als bewaker van een parking. Die job oefent hij nog steeds uit op zijn 99ste en daarmee is Newton wellicht de oudste werknemer ter wereld. Voor het salaris moet hij het alvast niet doen. Hij is drie uur per dag onderweg voor een minimumloon. Maar de man, een weduwnaar, houdt van de routine en het gevoel ergens bij te horen. “Ik kan echt niet gewoon thuis in de zetel blijven zitten”, aldus het kranige oudje. “Wat moet ik anders doen, de hele dag televisie kijken?” Ook zijn werkgever krijgt het niet over zijn hart om de ouderdomsdeken op straat te zetten, meldt de Tampa Bay Times. Hier leest u waarom.
Elke morgen om 3u30 loopt zijn wekker af. Hij draait zich om en prevelt: “God, geef me de kracht om op te staan.” Het duurt een half uur, soms langer maar uiteindelijk waggelt hij naar de keuken voor zijn kopje thee. Drie dagen per week, ongeacht hoe de oude man zich voelt, trekt hij zijn werkpak aan met daarop ‘Bama Sea Products’ in grote letters genaaid.
Dan wikkelt hij een stukje gefrituurde kip in krantenpapier en trekt de deur van zijn huis achter zich dicht. Het is ondertussen 5u45. De wandeltocht naar de bushalte een paar straten verder kost hem twintig minuten. Voetje voor voetje schuifelt hij verder.
“Elke dag is mooi”
Vier uur nadat hij is opgestaan, komt hij aan op het werk, ‘Bama Sea Products’, een opslagplaats voor al het lekkers uit de zee. “Goeiemorgen, mijnheer Newton”, roept een man met snor. “Dag kapitein”, antwoordt hij en steekt zijn hand op. “Wat een mooie dag.”
Voor hem, is namelijk elke dag mooi. In het woordenboek van Newton Murrray – iedereen noemt hem gemakkelijkheidshalve Meneer Newton – komt het woord pensioen namelijk niet voor. Nadat hij zijn proviand heeft weggeborgen, begint hij aan zijn dagtaak: het bewaken en onderhouden van de parking.
Honderdste verjaardag
Een minimumloon om wat vuil bijeen te vegen. Het lijkt zo weinig maar voor meneer Newton is net dat heel veel waard. Hij heeft een doel, iets om handen. De man betekent iets. De bejaarde koestert zijn werk, zijn onafhankelijkheid, zijn vrijheid. Ondertussen spaart hij voor een vliegticket naar Trinidad, zijn roots. “Het is erg mooi daar”, vertelt Newton. “Voor mijn honderdste verjaardag wil ik er weer naartoe. Maar niet voorgoed want mijn job is hier.”
Leegte
Meneer Newton raakt mensen, hij inspireert ze met zijn levensvisie, attitude. Wanneer de man niet op het werk verschijnt omwille van een medsich onderzoek, zijn de collega’s bezorgd. Als hij er niet is, dan gaapt de leegte.
Werkzekerheid
“We kunnen makkelijk een jonge man met een bladblazer inhuren om de job te doen”, verklaart zijn werkgever. “Die zou de klus in een uurtje kunnen klaren, terwijl Meneer Newton er een hele dag over doet. Maar wie krijgt het over zijn hart om een werknemer te ontslaan die nooit te laat komt of te vroeg vertrekt?” Bovendien veruitwendigt Meneer Newton nog iets anders in de ogen van zijn collega’s. Hij is het baken van werkzekerheid. “Indien ze hem niet de laan uitsturen, dan heb ik niks om me zorgen over de maken”, verduidelijkt inkoper Karl Holycross.
Boost
“Eigenlijk geeft zijn aanwezigheid een morele boost aan de arbeiders”, stelt Michael Stephens, de advocaat van de firma en tevens de zoon van de eigenaar. “Hij voedt onze geestkracht, eerder dan de productiviteit. Deze werkplaats zou niet meer hetzelfde zijn zonder hem.”
Geheim
Tot slot, wat is volgens meneer Newton dan de betekenis van het leven? “Dat weet alleen God”, besluit de man. Maar met de bezem in de hand lijkt hij alvast het geheim gevonden te hebben om niet te sterven.
“Het is 15u30, tijd om naar huis te gaan Meneer Newton”, roept de man met de snor. De 99-jarige schuifelt de parking af, de einder en een nieuwe werkdag tegemoet.
